موزه های نفت مسجد سلیمان
چاه شماره یك (عكس از مسلم عباسی)
در مسجد سلیمان؛ شهر خواستگاه صنعت نفت ایران، در حال حاضر پنج نقطه برای تاسیس موزه های نفت در نظر گرفته شده است كه عبارتند از: چاه شماه یك، چشمه های نفتی سی برنج، نیروگاه تمبی، كارخانه تقطیر و گوگرد سازی بی بیان، و كارخانه تقطیر نمره 9.
1) موزه چاه شماره یك
نشانی: شهرستان مسجد سلیمان، شهر مسجد سلیمان، خیابان نفت 2، جنب شورای شهر و شهرداری.
مالکیت: شرکت نفت ملی مناطق نفت خیز جنوب
تاریخچه بنا: اولین چاه نفت خاورمیانه
شروع حفاری درسوم بهمن( 1286)
خاتمه حفاری پنجم بهمن ماه (1287)
عمق چاه 360 متر
میزان استخراج اولیه 36000 لیتر در روز
مشخصات بنا و زمین: ابعاد و مساحت زمین: 36×25 متر و مساحت آن، 800 متر مربع می باشد، دارای 20 متر مربع بنای نگهبانی و سرویس بهداشتی
نوع بهره برداری: به عنوان اولین چاه نفت خاورمیانه درحال حاضر به صورت موزه مورد بازدید قرار می گیرد
اشیای موجود: دیگ تولید بخار، محرک رفت و برگشت با نیروی بخار جهت تولید نفت خام، تلمبه رفت و برگشت با نیروی بخار، لوله های تاسیسات، کابل های مته حفاری چاه، ماسوره های چرخان
دسترسی به موزه: مسجد سلیمان- خیابان نفت 2، جنب شهرداری و شورای شهر مسجد سلیمان.
تاسیسات جنبی و قابل توسعه: استقرار زمینی به مساحت 2500 متر مربع واقع در روبروی چاه شماره یک که جهت احداث دفتر موزه و سالن توجیه بازدیدکنندگان و پارکینگ در نظر گرفته شده است.
ثبت آثار ملی: مکان فعلی چاه شماره یک در فهرست آثار تاریخی ملی ثبت گردیده است. اصلی ترین عنصر نمایش این موزه که همان چاه دکل آن است در مکان فعلی قرار دارد. این مکان به عنوان موزه در بین مردم شهرت یافته است.
اهداف و ماموریت ها: شناساندن جایگاه تاریخی واقعی صنعت نفت ایران؛ معرفی نقش تاریخی شهر مسجد سلیمان در صنعت نفت ایران، به عنوان یکی از قدیمی ترین پایگاه استخراج نفت در جهان؛ -تبدیل شهر مسجد سلیمان به یکی از قطب های گردشگری استان خوزستان؛ گردآوری، نگهداری، معرفی، پژوهش و آموزش نسبت به آثار و مستندات مربوط به اکتشاف و حفاری نفت درشهر مسجد سلیمان از طریق واقعیت های موزه ای.
2) پالایشگاه بی بیان- كارخانه گوگردسازی (LOCAL DISTILLATION UNIT)
نشانی: شهرستان مسجد سلیمان، شهر مسجدسلیمان، 4 كیلومتری شهر مسجد سلیمان
مالكیت: شركت ملی مناطق نفتخیز جنوب
تاریخچه بنا: پالایشگاه بی بیان كه به اختصار LDU نیز خوانده می شود در سال 1932 میلادی تاسیس شد. پالایشگاه بی بیان تا تاریخ 20/9/1352 مورد بهره برداری قرار می گرفت و از آن تاریخ به بعد به علت عدم احتیاج به فرآورده های آن از سرویس خارج شد.
بعد از جنگ تحمیلی و از كار افتادن پالایشگاه آبادان، علی رغم قدمت چندین ساله این واحد و خارج از سرویس قرار گرفتن قسمت های زیادی از آن، امكان استفاده و بهره برداری مجدد از آن با انجام تعمیرات لازم ممكن اعلام گردید و با تلاش متخصصین و كارگران ایرانی بار دیگر این واحد پالایشی موره بهره برداری قرار گرفت.
در تاریخ 22/11/1361 كارخانه مزبور مجددا افتتاح گردید و اولین محموله آن به جبهه های جنگ ارسال شد. محصولات این پالایشگاه شامل گازوئیل نفت كوره، بنزین و نفت سفید است. ظرفیت این كارخانه بین 500 تا580 بشكه نفت خام در روز برآورده شده است.
گازوئیل و نفت كوره مورد مصرف محلی قرار می گرفت ولی محصول بنزین به علت پایین بودن كیفیت و درجه مرغوبیت و همچنین نفت سفید آن به سبب عدم وجود مخازن ذخیره كافی قابل استفاده نبوده و در چاه شماره 298 مسجدسلیمان تزریق می شد. این پالایشگاه حدود 30 هزار لیتر گازوئیل و 25 هزار لیتر بنزین نامرغوب و 25 هزار لیتر نفت كوره تولید می كرد. این كارخانه مجددا از تاریخ 25/2/1371 تا كنون به علت اشكال در سیستم فرآورش تعطیل شده است.
مشخصات بنا و زمین: این پالایشگاه دارای 6 هكتار مساحت می باشد و دارای ساختمان های اداری و صنعتی است.
نوع بهره برداری: این بنا به عنوان اولین پالایشگاه نفت مقرر است به عنوان موزه مورد بهره برداری و استفاده عموم قرار گیرد.
اشیای موجود: كارخانه گوگردسازی شماره یك و دو.
تاریخچه: در مسجد سلیمان دو كارخانه گوگردسازی وجود دارد كه در گذشته به وسیله آن گازهای همراه نفت تصفیه و قابل استفاده برای خانه ها، كارخانه ها و بیمارستان ها گردیده است. همچنین به وسیله آن گوگرد مورد نیاز برای عملیات پالایشگاه نیز تهیه شده است.
این كارخانه كه در سال 1938 میلادی توسط مهندسان آلمانی بنا شد و كلیه وسایل آن از آلمان خریداری و از سال 1939 بهره برداری از آن آغاز گردید. محصول روزانه در آن هنگام 3 تن گوگرد بوده است.
گوگرد مورد نیاز برای پالایشگاه آبادان و كرمانشاه نیز در این كارخانه تهیه می شد.
این تاسیسات اولین كارخانجات گوگرد در خاورمیانه است.
به طور متوسط روزانه مقدار 25 تن گوگرد تولیدی از این دو كارخانه به پالایشگاه آبادان و كرمانشاه ارسال شد. مصرف اصلی گوگرد در پالایشگاه، تولید اسیدهای گوگردی برای شستشوی دستگاه های بعضی از انواع فرآورده های نفتی است.
كارخانه شماره دو گوگردسازی: این كارخانه از آمریكا خریداری شده و ساختمان و نصب دستگه های آن در سال 1942 میلادی توسط مهندسان انگلیسی آغاز و در سال 1944 میلادی بهره برداری از آن شروع شد.
ظرفیت این كارخانه در ابتدای كار روزانه 20 تن گوگرد بوده است ولی بعدا به 25 تن افزایش یافته و به طور متوسط روزانه 22 تن گوگرد تولید می كرد و پس مدتی نوعی گوگرد برای صادرات تهیه می كرد.
گوگرد تولید شده در ناحیه بی بیان، ابتدا به وسیله نقاله های هوایی به ایستگاه راه آهن شركت نفت واقع در نزدیكی كارخانه برق تمبی حمل و از آنجا به وسیله قطار به درخزینه انتقال داده می شد، سپس با كشتی های كوچك به آبادان و سایر نقاط حمل می شد.
كارخانه گوگرد سازی مسجد سلیمان در سال 1353 با راه افتادن و بهره برداری از كارخانه گوگرد مجتمع پتروشیمی بندر امام خمینی تعطیل شد.
دسترسی به موزه: شهر مسجد سلیمان- 4 كیلومتری بیرون از شهر مسجدسلیمان- محل بی بیان
تاسیسات جنبی و قابل توسعه: احداث موزه اصلی مسجد سلیمان در سایت پالایشگاه بی بیان با مساحت 3250 متر مربع كه برای نگهداری اشیا و اسناد در نظر گرفته شده است.
در این موزه برای نمایش اشیا از دو فضای بسته و باز استفاده خواهد شد. اشیای كوچك و ریز در فضای مخزن اصلی موزه و اشیای سنگین به دلیل مشكل حمل آن، در فضای باز محوطه و طبقه همكف نگهداری خواهند شد.
محدوده موضوع نفت مسجد سلیمان: در این بخش از موزه مفاهیم زیر قابل ارائه خواهد بود: تاریخ ساخت این پالایشگاه، ضرورت احداث پالایشگاه نفت مسجدسلیمان و كاربرد آن، فرآیند پالایش نفت
پالایشگاه نفت مسجد سلیمان در دوران دفاع مقدس، معرفی اشخاص و شخصیت های مرتبط به این مكان.
كارخانه گوگردسازی: پیشینه گوگردسازی در ایران و جهان، تاریخ ساخت كارخانه گوگردسازی در مسجد سلیمان، رابطه كارخانه گوگرد سازی مسجدسلیمان.
3- چشمه های نفت "سی برنج"
نشانی: استان خوزستان- شهرستان مسجدسلیمان- شهر مسجدسلیمان
مالکیت: شرکت ملی نفت مناطق نفت خیز جنوب
تاریخچه: واژه نفت: به نظر می رسد کلمه نفت ریشه اوستایی دارد، چراکه در زبان اوستایی کلمه پنتا به معنی روغن معدنی است. این کلمه بعدا توسط عرب زبانان به صورت نفت مورد استفاده قرار گرفته است.
نفت مایع بی رنگ، فرار و قابل اشتعال، مخلوطی است از هیدروکربورها که از تقطیر تدریجی نفت خام، چوب و قطران زغال به دست می آید و به عنوان حلال اجسام آلی به کار می رود. برای ساختن واکس و صابون استعمال می شود. مایعی است که برای تمیز کردن و لکه گیری به کارمی رود.
در زبان های فرانسه و انگلیسی، نفت را پترول petrol و پترولیوم petroelum می خوانند که از ترکیب دو کلمه لاتین petros به معنی سنگ و oleum به معنی روغن به دست آمده است. نفت به مقادیر مختلف و به اشکال مختلف گاز، مایع و جامد در داخل طبقات زمین وجود دارد.
نحوه پیدایش نفت: تشکیل نفت از موادآلی بر اساس این فرضیه که در اثر تجزیه بدن حیوانات در مجاورت آب و دور از هوا می دانند. زیرا در این شرایط قسمت اعظم مواد از ته و گوگردی تخریب و مواد چرب باقی مانده در اثر آب هیدرولیز می گردد. آمیدهای چرب حاصله تحت اثر فشار و درجه حرارت با از دست دادن عوامل اسیدی تولید هیدروکربورهایی با یک اتم کربن کمتر می نماید.
تاریخ استفاده از نفت: نفت از چند هزار پیش از میلاد کاربردهای گوناگونی داشته است. مصری ها آن را برای مومیایی کردن مردگان و فنیقی ها برای بتونه کردن کشتی های خود به کار می بردند. بیزانس ها از قرن هفتم به بعد از روغن سنگ به عنوان اسلحه استفاده می کردند و هنگام نزدیک شدن کشتی های جنگی دشمن به شهرهای ساحلی آنها مقداری نفت را روی آب ها ریخته و با آتش زدن آن ناوگان دشمن را دچار حریق می ساختند.
استفاده از نفت در ایران: به کارگیری و استفاده از نفت و مواد نفتی از دیرباز به برکت وجود فراوان چشمه های جوشان و طبیعی نفت در ایران نیز متدوال بوده است. از نفت برای درمان و شفای بیماری های گوناگون به ویژه شکستگی های استخوان به عنوان دارویی موثر استفاده می کردند. اعراب استفاده از مواد نفتی را در جنگ از ایرانیان آموختند. ایرانیان از روی تپه ها قیرهای فروزان به سمت یونانیان پرتاب می کردند و معلوم است که تپه های آلوده به نفت بوده و گرنه هنگام پرتاب سریع خاموش می شده است.
استفاده از قیر در ساخت بناها در تمدن بابل نیز بسیار معمول بوده است. ایرانیان در ساخت راه ها از قیر بهره می گرفتند که از آن جمله می توان به ساخت قسمت هایی از راه شاهی در قرن پنجم پیش میلاد به دستور داریوش از شوش به ساردیس در حوالی ازمیز ترکیه اشاره کرد.
این راه به طول 2700 کیلومتر مهم ترین وسیله ارتباطی بین شهرهای بزرگ در آن روزگار بوده است که از شوش تا تخت جمشید نیز ادامه یافت که می توان آن را اولین جاده قیراندود شده جهان برشمرد. استفاده از قیر برای درمان دردهای عضلانی، روماتیسمی، زخم ها و شکستگی ها کاربرد داشته است.
معرفی چشمه های سی برنج: در زمان حفر چاه شماره یک و نیز بعد از اکتشاف نفت وضعیت چشمه های سی برنج و نحوه بهره برداری از آنها و همزمان با آن مورد تامل است. روزانه حدود 5 بشکه نفت جوشان از چشمه های سی برنج در شهر مسجدسلیمان جمع آوری می شود.
این چشمه ها یکی از قدیمی ترین چشمه های نفتی در منطقه است که همچنان فعال است. سی برنج در شمار 5 منطقه آلوده به نفت و گاز در مسجد سلیمان محسوب می شود. با تمهیدات به کارگرفته شده همه روزه با استفاده از تانکرمخصوص نفت چشمه سی برنج جمع آوری می شود و تلاش می شود تا عوارض زیست محیطی اطراف آن به حداقل ممکن برسد.
معرفی محدوده موضع موزه چشمه های نفت سی برنج: همان طور که قبلا اشاره شد موزه نفت سی برنج به دلیل نزدیکی خود با چاه شماره یک خاورمیانه و تاثیری که در کشف این منطقه نفتی برای ورود نفت ایران به دنیال صنعتی داشته است. دارای اهمیت بسیار است. اما سی برنج شهرت خود را دارد. این چشمه نماینده ای از چشمه های بی شمار نفت و قیر این مرز و بوم است که گاه داستان های بسیاری را دردل خود جای دارد.
رسالت موضوعی موزه ای چشمه های سی برنج محدود به حدود زیر است: نحوه پیدایش نفت، کابرد نفت در دنیای باستان و در اعصار مختلف، نحوه به کارگیری نفت در جوامع پیشین، انواع چشمه های نفت، چشمه های نفت و اساطیر، سادات قیر و چشمه های نفت، چشمه های سی برنج و دارسی، چشم های نفت سی برنج و چاه شماره یک، چشمه های سی برنج و حفاظت از محیط زیست، چشمه های نفت برای آیندگان.
موقعیت جغرافیایی موزه چشمه های سی برنج: چشمه های سی برنج در کنار پانسیون خیام قرار دارد و از محلاتی است که قبلا دور آن را حصار کشیده اند این محله دارای مدرسه ابتدایی و دبیرستان است. اداره امار شهرستان سالن تربیت بدنی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و اداره دارایی در این محله قرار دارند.
نکته: محوطه سی برنج به دلیل گازهای متصاعده در هوا و هم به دلیل نشت نفت و قیر و گاز از دل زمین نمی تواند یک مخزن ایمن را عنوان موزه در خود جای دهد لذا اشیای و مستندات مربوط به این موزه بایستی در موزه اصلی و مرکزی مسجدسلیمان (باغ موزه) نگهداری شود.
اهداف و ماموریت های موزه چشمه های نفتی سی برنج: گردآوری، نگهداری و پژوهش نسبت به چشمه های نفت سی برنج و نمایش و نیز معرفی نتایج به دست آمده با جذب مخاطبین محلی، ملی و بین المللی جلوگیری از آسیب و نابودی و خروج مستندات مربوط به چشمه های نفت سی برنج جذب گردشگری محلی، ملی و بین المللی جهت بازدید از این منطقه آموزش کارکرد فرآیند انتقال نفت و تولید انرژی.
تغییر کاربردی این منطقه به منظور حفظ ارزش های تاریخی و نیاز کاستن از اثرات سو زیست محیطی که متوجه این منطقه و ساکنین اطراف آن است.
4- موزه كارخانه برق تمبی
نشانی: استان خوزستان- شهرستان مسجدسلیمان- روستای تمبی
مالکیت: شرکت ملی نفت مناطق نفت خیز جنوب
تاریخچه: محله تمبی که در آن تاسیسات صنعت نفت از زمان حضور انگلیسی ها باقی مانده است، به خاطر شباهت این منطقه به روستای تمبی و یا به علت نزدیکی و مجاورت این محل به رودخانه تمبی به این نام معروف شده است.
باتوجه به حفاری چاه شماره یک در 5 خردادماه 1287 (1908 میلادی) و دومین چاه که 10 روز بعد به نفت رسید، انبوه نفت استخراجی ضرورت انتقال و اندیشیدن به انرژی انتقال دهنده این ماده را فراهم می کرد.
احداث خط لوله ای که برای انتقال آن به خلیج فارس نیاز به پمپ داشت و نیرویی که پمپ را به حرکت در آورد این تلمبه خانه درمنطقه موسوم به تمبی در جنوب مسجد سلیمان احداث شد. احداث تلمبه خانه تمبی که در متفاوت از دیگر تلمبه خانه ها بود نیاز به نیروی محرکه ای ویژه داشت. این تلمبه خانه ها دونوع ممحصول 1. نفت خام 2. نفت کوره را پمپاژ می کردند.
در سال 1287 شمسی برابر با 1908 میلادی برای پمپاژ نفت از مسجد سلیمان به سوی پالایشگاه آبادان در دست ساخت نیروگاه و تلمبه خانه ای در تمبی ایجاد گردید همچنین برای تامین روشنایی ساختمان ها و گذرگاه های این ناحیه صنعتی یک نیروگاه بخاری هم در تمبی و هم در پالایشگاه احداث شد. سال رسمی آغاز به کار برق تمبی 1334 شمسی برابر با 1955 میلادی است.
بین سال های 1297 شمسی برابر با 19 میلادی تا 1301 شمسی برابر با 1922 میلادی ظرفیت کارخانه برق تمبی توسعه داده شد و 4 دستگاه توربین ملود برق با ظرفیتی معدل 9000 کیلووات نصب شددر سال 1950 شمسی برابر با 1329 میلادی به علت افزایش مصرف برق دو دستگاه توربین گازی نیز آغاز به کار کرد و ظرفیت تولید این دستگاه ها برابر با 4000 کیلووات برق بوده که بعد از سال 1334 شمسی برابر با 1954 میلادی مورد بره برداری قرار گرفت. در سال های بعد استفاده از مولدهای برق تمبی به تدریج کاهش یافته ودر سال 1967 به علت اتصال به شبکه برق سراسری استفاده از آن دو دستگاه از سرویس خارج شد در سال 135 نیروی برق سد دز به شبکه برق مسجد سلیمان اتصال یافت و در سال 1347 شمسی برابر با 1968 میلادی به علت کاهش صدور نفت خام از سرویس خارج شده است.
کارکنان شرکت ملینفت منطقه مسجدسلیمان توانستند مدت بیش از 25 سال با تلاش شبانه روزی خود این کارخانه 1 در مدار تولید برق نگهدارند. دستگاه های این نیروگاه در سال 1327 شمسی توسط شرکت براون باوری سوئیس ساخته شد و تا سال 1329 محل آنها به کشور ایران و سپس به مسجدسلیمان ادامه داشت. از سال 1329 کار احداث ساختمان این نیروگاه آغاز و در سال 1333 پایان یافت و در سال 1334 نیروگاه برق تمبی رسما آغاز به کار کرد.
مساحت بنا و زمین موزه: مساحت زمین موزه برق تمبی 8520 متر مربع، مساحت بنا حدود 2150 متر مربع،
مساحت پارک موزه جنبی موزه برق تمبی 34000 متر مربع که در حاشیه رودخانه تمبی قرار دارد و دارای موقعیت تفریحی و گردشگری مناسبی به موازات فضای موزه ای برق تمبی است.
موقعیت جغرافیایی موزه تمبی: نیروگاه برق تمبی در جنوب مسجدسلیمان و در کنار روستای تمبی و رودخانه تمبی قرار دارد.
موضوع موزه برق تمبی از منظر دانش و تکنولوژی: بررسی و معرفی نوع مهندسی، فن آوری و دانش روز انتقال نفت از مسجدسلیمان در همان زمان به طور کلی بحث تولید برق، پمپ آب، پمپ نفت مد نظر است.
مفاهیم اصلی موزه تمبی: مفاهیم اصلی موزه تمبی عبارتند از فرآیند تولید برق – فرآیند انتقال نفت- فرآیند نیروی انتقال که شامل نیروگاه برق، تلمبه خانه، فرآیند لوله گذاری برای انتقال می شوند.
اشیای موزه ای برق تمبی: ساختمان قدیمی نیروگاه، ژنراتورهای برق قدیمی، پست های برق، توربین های گازی، پست گاز، بویلرهای تولید بخار، دکل های انتقال برق، اتاق کنترل نیروگاه، سایر اشیای قدیمی موجود. اشیای تلمبه خانه نفت به آبادان، تلمبه خانه آب
اهداف و ماموریت های موزه برق تمبی: چشم انداز: معرفی و نمایش نقش تاریخی و ی نیروگاه، تلمبه خانه نفت و دیگر عناصر موثر منطقه تمبی به عنوان قطب اولیه تولید برق و انتقال نفت در ایران و خاورمیانه، گردآوری، نگهداری و پژوهش نسبت به آثار و مستندات مربوط به انتقال و پمپاژ نفت و تولید انرژی در منطقه تمبی و نمایش آنها و جذب مخاطبین محلی، ملی و بین المللی، جلوگیری از آسیب، نابودی و خروج مستندات و تاسیسات تاریخی و اصیل متعلق و مربوط به فرایند تولید انرژی، فرآیند انتقال، پمپاژ نفت و سایر دستگاه ها درمنطقه تمبی، بازاریابی و جذب گردشگران محلی، ملی، بین المللی جهت بازدید از این منطقه.
5- موزه كارخانه تقطیر مسجد سلیمان
نشانی: استان خوزستان، شهر مسجد سلیمان، منطقه بی بیان
مالکیت: شرکت نفت ملی مناطق نفت خیز جنوب
تاریخچه بنا: در جنوب شرقی مرکز شهر مسجد سلیمان در محله صنعتی بزرگی به نام ناحیه بی بیان واقع شده که کارخانه های تقطیر و دستگاه های دیگر بهره داری در آنجا قرار گرفته است. این مجموعه در سال 1316 عملا با پایان یافتن واحدهای A,B,C شروع به کارکرده است.
- ظرفیت واحدهای A,B روزانه 23.400 بشکه و واحد C به ظرفیت 38000 بشکه در روز قادر به تصفیه نفت خام به بنزین و نفت سفید بوده است. - اصولا کارخانه تقطیر، محلی که در مسجد سلیمان و آغاجاری کارگذاشته شده نوع ساده ای از یک پالایشگاه است. - در سال 1347 یکی ازاین دستگاه هاتقطیر منحصرا برای شرکت ملی نفت و دیگری برای شرکت های عامل کارمی کردند. - در سال 1962 مسجد سلیمان درحدود یک میلیون مترمکعب ازنفت کوره مورد نیاز کشور را تامین می کرد. - کارخانه مذکور در سال 1356 از چرخه خدمت دهی صنعتی خارج شده اما تمامی تاسیسات آن پابرجاست. پس از بسته شدن کارخانه تقطیر ارسال فرآورده های سبک و سنگین ازمسجد سلیمان متوقف و کلیه ظرفیت خطوط لوله به انتقال نفت خام اختصاص یافت.
مشخصات بنا و زمین: ابعاد و مساحت زمین: 40.000 متر مربع که معروف به سایت 4 هکتاری است که شامل کل محوطه کارخانه و واحدهای تقطیر و واحد خنک کننده می باشد.
نوع بهره برداری: این کارخانه در حال حاضر تعطیل و در طرح موزه های نفت قرار دارد و مقرر است بر اساس طرح مشاور به عنوان قدیمی ترین پالایشگاه مورد استفاده موزه ای قرار گیرد.
اشیای موجود:
- واحدهای A,B,C تقطیر و دفاتر مربوط، - واحد خنک کننده A,B، - اشیای موزه ای و قطعات قدیمی کارخانه
- دودکش های کوره A,B,C، - برج های تقطیر A,B,C- تلبمه خانه و کلیدخانه A,B,C
دسترسی به موزه: شهر مسجد سلیمان- منطقه صنعتی و پالایشگاه بی بیان- سایت چهارهکتاری
تاسیسات جنبی و قابل توسعه: باتوجه به اینکه مکان فعلی (کارخانه تقطیر) کاربردی ندارد و محوطه وسیع 4 هکتاری آن برابر طرح مشاور راحت تر قابل تبدیل به یک موزه است. علاوه بر آن دارای فضای وسیع و سرسبز متمایز بوده و قابلیت های فضای باز موزه ای را برای موزه در بردارد.
ثبت آثار ملی: این منطقه فاقد تاریخ ثبت شده مستقل است و نیاز دارد ثبت تاریخ شفاهی شود.
اهداف و ماموریت ها: موزه کارخانه تقطیر در نوع خود مجموعه ای از اولین های صنعت نفت را در خود جای داده است و از زاویه مشترکی بین صنعت نفت و برق مشترک است و برای اهداف موزه ای محیط مناسبی را داراست.
ثبت فرآیند تقطیر و کاربرد آن در این موزه از مفاهیم اولیه صنعت نفت است؛ معرفی و نمایش تاریخی کارخانه تقطر به عنوان قطب اولیه انتقال نفت در ایران و خاورمیانه از طریق جذب گردشگر؛ گردآوری، نگهداری و پژوهش نسبت به آثار و مستندات مربوط به فرآیند تقطیر و کاربردهای آن و نمایش و معرفی؛ جلوگیری از آسیب، نابودی و خروج مستندات اصیل متعلق به فرآیند انتقال و تلمبه کردن نفت؛ آموزش کارکرد و فرآیند انتقال نفت به مخاطبان در محوطه موزه.
درباره این سایت